تفاوت اسناد عادی با اسناد رسمی

اسناد عادی با اسناد رسمی تفاوت­هایی دارند از جمله

• سند رسمی قدرت اجرایی دارد؛ حال‌آنکه اصل در اسناد عادی عدم قدرت اجرایی است؛ به این معنی که مطابق مواد 92 و 93 ق.ث برای سند رسمی می‌توان بدون احتیاج به حکمی از محاکم دادگستری از همان دفترخانه تنظیم‌کننده سند، تقاضای صدور اجراییه نمود؛ درحالی‌که برای اجرای اسناد عادی به‌ حکم دادگاه احتیاج است؛
• در تنظیم سند رسمی مأمور رسمی دخالت دارد؛ حال‌آنکه سند عادی را افراد، هر طور که بخواهند تنظیم می‌کنند؛
• تاریخ سند رسمی هم نسبت به طرفین سند و هم نسبت به اشخاص ثالث معتبر است چه بپذیرد چه نپذیرد؛ حال‌آنکه تاریخ سند عادی برای اشخاص ثالث مؤثر نیست مگر اقرار کند و تاریخ را بپذیرد
• در صورت مفقود شدن سند رسمی تهیه رونوشت آن امکان دارد و از آن می‌توان استفاده کامل کرد؛ به خلاف سند عادی که از رونوشت آن نمی‌شود استفاده کامل برد؛
• تنظیم سند رسمی تابع تشریفات خاصی است؛ ولی در سند عادی تشریفات لازم نیست؛
• در مورد سند رسمی فقط ادعای جعل قابل‌طرح است؛ ولی در سند عادی هم ادعای جعل و هم ادعای انکار و تردید، حسب مورد پذیرفته می‌شود.

پی‌نوشت: ماده 1290 ق.م - اسناد رسمی درباره طرفین و وراث و قائم‌مقام آنان معتبر است و اعتبار آن‌ها نسبت به اشخاص ثالث در صورتی است که قانون تصریح کرده باشد